Οδηγώντας χωρίς χέρια, 21 χρόνια πριν
Περίπου ένα χρόνο πριν, το εξελιγμένο από την Delphi Automotive, Audi SQ5, πραγματοποίησε ένα ταξίδι απόστασης 5.500 χιλιομέτρων στον αυτόματο πιλότο! Διέσχισε στην κυριολεξία μόνο του τις Η.Π.Α. χωρίς την ανθρώπινη επέμβαση, χωρίς απρόοπτα και χωρίς δράματα.
Αν μη τι άλλο εντυπωσιακό, δε βρίσκεις; Τι θα έλεγες όμως αν διάβαζες τις προηγούμενες γραμμές 20 χρόνια πριν;
Το αυτόνομο Pontiac που διέσχισε τις Η.Π.Α το 1995
Επιστροφή στο μέλλον λοιπόν, πίσω στο μακρινό 1995 όταν για πρώτη φορά ο Dean Pomerleau, ερευνητής τότε στο πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, επιχείρησε κάτι πολύ μπροστά από την εποχή του.
Όταν τα κινητά τηλέφωνα ήταν τότε στην πιο αρχέγονη μορφή τους και ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ήταν ακόμα “μπέμπης”, ο κύριος Pomerleau διέσχιζε τις Η.Π.Α με ένα μίνιβαν, κυριολεκτικά χωρίς χέρια!
Μαζί με τον νεαρό τότε φοιτητή ρομποτικής, Todd Jochem, ξεκίνησαν από την Ουάσιγκτον προς το Σαν Ντιέγκο σε ένα ταξίδι συνολικής απόστασης 4.328 χιλιομέτρων. Η αφορμή αυτού του ταξιδιού ήταν το καινούριο λογισμικό “εντοπισμού δρόμου” ονόματι RALPH (Rapidly Adapting Lateral Position Handler) που ο Pomerleau δοκίμαζε στα πλαίσια της έρευνάς του. Έπρεπε, λέει, να περάσει στην επόμενη φάση της εξέλιξης του και να δοκιμαστεί σε όλων των ειδών τις καιρικές συνθήκες και διαδρομές.
Η ιδέα αυτή όμως δεν βρήκε επίδοξους χορηγούς και σχεδόν κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να επενδύσει χρήματα σε κάτι τόσο τρελό. Μόνο ο Ashok Ramaswamy της Delco οραματίστηκε τη σπουδαιότητα μιας τέτοιας μελέτης. Έτσι λοιπόν, ο μηχανικός της Delco έδωσε στον Pomerleau και τον φοιτητή του ένα μίνιβαν με τον εξοπλισμό που χρειάζονταν για την πραγματοποίηση του πειράματός τους. Μοναδική προϋπόθεση ήταν να τοποθετήσουν στις πόρτες του οχήματος, αυτοκόλλητα με το λογότυπο της Delco.
Τέσσερις μήνες μετά, το Pontiac είχε αποκτήσει “νοημοσύνη” και οι δύο επιστήμονες ήταν έτοιμοι για την περιπέτεια της ζωής τους. Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, το πρότζεκτ τους ονομάστηκε “No Hands Across America”.
Πως ακριβώς λειτουργούσε το μίνιβαν;
Μία έγχρωμη κάμερα τοποθετημένη κάτω από τον καθρέφτη του παρμπρίζ, ένας φορητός υπολογιστής σφηνωμένος ανάμεσα στα μπροστινά καθίσματα, ένα GPS και ένα γυροσκόπιο με οπτικές ίνες ήταν αυτά που μεταμόρφωσαν το Pontiac στο πρώτο αυτόνομο όχημα που θα διέσχιζε τις Η.Π.Α.
Ο υπολογιστής έπαιζε το ρόλο του κυβερνήτη, ο οποίος μέσω της κάμερας, που “διάβαζε” το δρόμο, έπαιρνε πληροφορίες σχετικά με τις στροφές, την κλίση και τις ανωμαλίες του δρόμου και με τη σειρά του έδινε οδηγίες στο ηλεκτρικό μοτέρ που βρισκόταν πάνω στο τιμόνι, για να το στρίψει δεξιά ή αριστερά.
Το GPS παραδόξως – και αυτό κάνει την ιστορία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα – το χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά για να καθορίζει την ταχύτητα του οχήματος, μιας και εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο να πάρεις το ακριβές στίγμα της τοποθεσίας σου. Μόνο ο στρατός χρησιμοποιούσε τέτοια μέσα.
Εάν παρ’ όλα αυτά υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να αντέξουν το κόστος μιας συσκευής GPS που θα τους παρείχε το στίγμα με ακρίβεια, δεν ήταν εφικτό να το συνδυάσουν με τη χρήση ενός χάρτη για να προκαθορίσουν τη διαδρομή τους.
Ένα αξέχαστο ταξίδι
To ταξίδι διήρκεσε επτά ημέρες και ο Todd Jochem στο ημερολόγιό του ανέφερε: “Μάθαμε περισσότερα σε αυτό το επταήμερο ταξίδι από όσα θα μάθαινε ολόκληρη η ερευνητική κοινότητα μέσα σε επτά χρόνια. Συν το γεγονός ότι περάσαμε τέλεια! Δώσαμε το βαν σε ζευγάρια στο Λας Βέγκας για να παντρευτούν, είδαμε εξάποδες αγελάδες, περάσαμε από το φράγμα του Χούβερ χωρίς να αγγίξουμε καν το τιμόνι και γνωρίσαμε τον Jay Leno. Ήταν ένα ταξίδι που θα μου μείνει αξέχαστο”.
Σήμερα, 20 χρόνια μετά, όταν διαβάσεις ότι ένα Audi SQ5 διέσχισε “μόνο του” από άκρη σε άκρη τις Η.Π.Α, σίγουρα θα σε εντυπωσιάσει. Το 1995 όμως, το ταξίδι εκείνου του μίνιβαν που στα καθίσματά του “φιλοξένησε” τον Dean Pomerleau και τον Todd Jochem ήταν απλά, ένα φουτουριστικό πυροτέχνημα πολύ μπροστά από την εποχή του.
